Alternatywy standardowego zapłodnienia pozaustrojowego

Metody alternatywne usiłują o doprowadzenie do sztucznego zapłodnienia w sposób możliwie najbardziej naturalny, przy jak najniższych kosztach leczenia. Niestety skutkuje to niskim wskaźnikiem powodzenia tych metod.

Zapłodnienie pozaustrojowe w cyklu naturalnym

Zapłodnienie pozaustrojowe w cyklu naturalnym wykonywane jest bez stymulacji hormonalnej jajników. Wykorzystuje się wyłącznie naturalny proces owulacji. Podczas punkcji pobierana jest pojedyncza komórka jajowa, która następnie zapładniana jest metodą ICSI lub PICSI.

Stymulacja minimalna

Stymulacja minimalna polega na stosowaniu bardzo niskich dawek lekarstw stymulujących. Nie obciąża ona organizmu kobiety i jest dobrze tolerowana. Jej celem jest pozyskanie 2–6 dobrej jakości komórek jajowych w celu ich zapłodnienia metodą ICSI lub PICSI.

IUI: inseminacja wewnątrzmaciczna

Inseminacja wewnątrzmaciczna to najmniej inwazyjna metoda rozrodu wspomaganego, polegająca na wprowadzeniu odpowiednio spreparowanego plemnika (pochodzącego od partnera lub dawcy) przez cewnik do macicy w okresie owulacji. Zabiegu można dokonać w ramach cyklu naturalnego (bez stymulacji) lub po uprzedniej stymulacji czynności jajników. Procedura ta jest stosunkowo prosta i bezbolesna, co pozwala na jej wykonywanie w przychodni bez znieczulenia.

Wskaźnik powodzenia zapłodnienia wewnątrzmacicznego jest bardzo niski i waha się w granicach 5–15% na cykl, nawet jeżeli dokonano stymulacji jajników. Na podstawie konsultacji lekarz może je zalecić w specyficznych wybranych przypadkach, takich jak:

• młodsze kobiety korzystające z nasienia dawcy,
• pary nieodbywające regularnych stosunków płciowych.

IVM: pozaustrojowe dojrzewanie oocytów

Pozaustrojowe dojrzewanie oocytów to metoda rozrodu wspomaganego polegająca na pobraniu z jajników pacjentki niedojrzałych oocytów, które następnie dojrzewają w warunkach laboratoryjnych, aż do momentu zapłodnienia. Dojrzałe poza organizmem oocyty zapładniane są metodą ICSI lub PICSI.

W odróżnieniu od zapłodnienia pozaustrojowego, w pozaustrojowym dojrzewaniu oocytów w ogóle nie stosuje się preparatów stymulujących lub podaje się je tylko w dawkach minimalnych, przez krótki okres czasu.  Z jajników pobierane są niedojrzałe komórki jajowe, które w ciągu 24–48 godzin dojrzewają w laboratorium, aby być wykorzystane do zapłodnienia.

Zalecenia kliniki:

Metody takie jak pozaustrojowe dojrzewanie oocytów, inseminacja wewnątrzmaciczna czy stymulacja minimalna nie zastępują w pełni zapłodnienia pozaustrojowego. Znajdują one zastosowanie tylko w wąskiej grupie par i jako takie należy je traktować. Nie nadają się one do stosowania u kobiet powyżej 35 roku życia, z mniejszą liczbą pęcherzyków jamkowych lub z podwyższonym poziomem hormonu FSH przy zaniżonym poziomie AMH, a także u pacjentek z nadwagą.