Sztuczne zapłodnienie

Rozród wspomagany obejmuje metody od najprostszych po najbardziej kompleksowe. Najprostszą jest metoda IUI, inaczej inseminacja wewnątrzmaciczna. Choć najmniej inwazyjna, odznacza się ona jednak bardzo niską skutecznością w granicach 5-15% na cykl. Jej stosowanie możliwe jest wyłącznie w zalecanych przypadkach – u młodych kobiet z użyciem nasienia dawcy lub w przypadku par nieuprawiających regularnie stosunku płciowego. Najbardziej znaną i stosowaną metodą sztucznego zapłodnienia jest zapłodnienie pozaustrojowe zwane również zapłodnieniem in vitro.

Potocznie mówi się też o „dzieciach z probówki“. Cykl zapłodnienia pozaustrojowego rozpoczyna się hormonalną terapią przygotowawczą polegającą na podawaniu kobiecie wysokojakościowych preparatów stymulujących. Powodują one dojrzewanie większej liczby komórek jajowych w pęcherzykach jajnikowych. Komórki te są następnie pobierane i zapładniane przez plemniki. Współcześnie stosuje się techniki mikromanipulacji ICSI i PICSI polegające na bezpośrednim wprowadzeniu pojedynczego plemnika do komórki jajowej. Oprócz tych metod możliwe jest też równoczesne zastosowanie procedury pomocniczej zwanej MACS, polegającej na wyborze odpowiedniego plemnika za pomocą magnesu.

Tak powstałe zarodki hoduje się w inkubatorze. Ich wczesny rozwój możemy śledzić za pomocą systemu monitoringu Time-lapse. Przed przeniesieniem zarodka do macicy możliwe jest wykonanie badań preimplantacyjnych w kierunku aneuploidii, które mogłyby spowodować poronienie lub przyjście na świat dziecka z wrodzoną wadą rozwojową (np. zespołem Downa).

Na ostatnim etapie następuje przeniesienie jednego z zarodków z powrotem do macicy kobiety. W przeszłości przenoszono większą liczbę zarodków, co jednak nie zwiększało skuteczności terapii, przeciwnie zwiększając ryzyko ciąży mnogiej. Dzieci z takiej ciąży przychodzą na świat o sześć do ośmiu tygodni wcześniej, co oprócz niskiej masy ciała przynosi z sobą cały szereg innych problemów – takich jak nie w pełni rozwinięte płuca, problemy ze wzrokiem itp. Przeniesienie pojedynczego zarodka wspierane jest również finansowo przez czeskie zakłady ubezpieczeniowe i państwo. Jeżeli w pierwszych trzech cyklach przeniesiony zostanie pojedynczy zarodek, kobieta ma prawo do refundacji czwartego cyklu zapłodnienia pozaustrojowego.