Podczas przygotowywania próbki DNA zarodków jest wielokrotnie namnażane, a następnie „sekwencjonowane”, gdzie odczytywana jest sekwencja DNA wszystkich 23 par chromosomów. Informacje o liczbie odczytanych w ten sposób sekwencji są następnie porównywane przez oprogramowanie z próbką kontrolną, która zawsze ma prawidłową liczbę kopii wszystkich chromosomów.
Informacje o liczbie sekwencji odczytanych w ten sposób są następnie porównywane przez oprogramowanie z próbką kontrolną, która zawsze ma prawidłową liczbę kopii wszystkich chromosomów. W ten sposób możemy określić, czy w genomie zarodków występuje nadmiar lub brak określonych sekwencji. Dzięki temu jesteśmy w stanie wybrać do transferu euploidalne zarodki o najwyższym potencjale implantacyjnym.
