Na podstawie badania spermiogramu możemy nie tylko ocenić liczbę, objętość, ruchliwość czy morfologię plemników, ale także stopień uszkodzenia (fragmentacji) ich DNA. Jest to inny, niezależny parametr oceny jakości nasienia. To właśnie uszkodzenia DNA plemników są bardzo częstą przyczyną niepłodności męskiej.
DNA plemników jest badane za pomocą specjalnego testu o nazwie Halosperm G2. W tym teście stosunek plemników z całym DNA do pofragmentowanego DNA jest określany przy użyciu specjalnych roztworów. Porównując te dwa odczyty, otrzymujemy procent uszkodzonych komórek – wskaźnik fragmentacji DNA (DFI).
Badanie to jest szczególnie ważne w przypadku niewyjaśnionych przyczyn niepłodności lub powtarzających się poronień samoistnych. Zaletą jest to, że zarówno spermiogram, jak i badanie fragmentacji DNA plemników można wykonać na jednej próbce ejakulatu.
