W diagnostyce męskich czynników niepłodności ważnym parametrem jest między innymi określenie odsetka niedojrzałych plemników w ejakulacie. Niedojrzałe plemniki mają mniejszą zdolność naprawy DNA i niższe prawdopodobieństwo zapłodnienia komórki jajowej.
Prawdopodobieństwo powstania zdolnego do życia zarodka jest zatem znacznie niższe. Podstawą testu jest określenie, w jaki sposób barwnik (błękit anilinowy) wiąże się z chromatyną w jądrze plemnika. Jeśli plemnik jest dojrzały, fizjologicznie rozwinięty, jego główka jest tylko słabo zabarwiona, podczas gdy główka plemnika, który przestał dojrzewać, jest silnie zabarwiona. Odsetek niedojrzałych plemników w ejakulacie przekraczający 26% uznaje się za powyżej normy (tj. patologiczny).
Ocena testów funkcji plemników pozwala nam zasugerować najbardziej odpowiednie metody opracowania i selekcji plemników do zapłodnienia komórek jajowych, zwiększając tym samym powodzenie leczenia.
